Lao silk

ອາຫານລາວສະແດງໃຫ້ເຫັນຈິດວິນຍານຂອງປະເທດຊາດ - ງ່າຍດາຍ, ແຊບອ້ອມ, ແລະເຊື່ອມໂຍງກັບແຜ່ນດິນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ອາຫານລາວສ້າງຂຶ້ນຈາກເຂົ້າຫນຽວ, ພືດຜັກສົດ, ແລະລົດຊາດຫຼັກໜັກ, ວັດທະນະທຳອາຫານລາວເນັ້ນໃສ່ການກິນຮ່ວມກັນແລະສ່ວນປະກອບຕາມລະດູການ.
ວັດທະນະທຳເຂົ້າຫນຽວ: ບໍ່ມີອາຫານລາວໃດທີ່ສຳເລັດໄດ້ໂດຍປາສະຈາກເຂົ້າຫນຽວ, ທີ່ແປງດ້ວຍຕະກ້າໄຜ່ຕາມປະເພນີແລະກິນດ້ວຍມື. ນີ້ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ອາຫານ - ມັນເປັນການປະຕິບັດທາງວັດທະນະທຳທີ່ນຳຄົນມາຢູ່ຮ່ວມກັນ, ເຮັດໃຫ້ການກິນຊ້າລົງ, ແລະເຊື່ອມໂຍງຜູ້ກິນກັບປະເພນີຂອງລຸ້ນຄົນ.
ແຈ້ວແລະຜັກສົດ: ຈຸດສຳຄັນຂອງການກິນອາຫານລາວແມ່ນແຈ້ວ - ນ້ຳຈິ້ມເຜັດທີ່ເຮັດຈາກພິກ, ສະຫມຸນໄພ, ແລະສ່ວນປະກອບໜັກ. ຈັບຄູ່ກັບຜັກສົດຫຼາຍຊະນິດ, ແຈ້ວເຫຼົ່ານີ້ສ້າງປະສົບການການກິນທີ່ແຂງແຮງແລະແຊບອ້ອມທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງກະສິກຳຂອງປະເທດ.
ລາບ - ອາຫານແຫ່ງຊາດ: ສະຫຼັດຊີ້ນນີ້ຜະສົມຊີ້ນຊອຍກັບສະຫມຸນໄພ, ນ້ຳມະນາວ, ແລະເຂົ້າປົ້ງ, ສ້າງອາຫານທີ່ທັງໃສ່ສະບາຍແລະໜ້າພໍໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງ. ແຕ່ລະພາກມີການປັບປຸງຂອງຕົນເອງ, ສະແດງໃຫ້ເຫັນສ່ວນປະກອບທ້ອງຖິ່ນແລະປະເພນີຄອບຄົວທີ່ຖືກສົ່ງຕໍ່ມາຫຼາຍລຸ້ນຄົນ.
ໝົກປາ: ປາແປງໃນໃບຫມາກກັບສະຫມຸນໄພແລະນ້ຳກະທິສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມສາມາດຂອງການເຮັດອາຫານລາວ - ການໃຊ້ວັດສະດຸທຳມະຊາດເປັນເຄື່ອງຄົວໃນຂະນະທີ່ເຮັດໃຫ້ອາຫານມີລົດຊາດອ່ອນໂຍນແລະມີກິ່ນແຜ່ນດິນທີ່ບໍ່ສາມາດເຮັດຊໍ້າໄດ້ໃນຫ້ອງຄົວທີ່ທັນສະໄໝ.

ການຮູ້ອະຣິຍະສັດຮີບຟ້າວກວ່າການດັບໄຟ
ພິກຂຸ ທ.! ເມື່ອໄຟໄໝ້ລຸກວາບໆ ຢູ່ທີ່ເສື້ອຜ້າກໍດີ ທີ່ເທິງຫົວກໍດີ ບຸກຄົນນັ້ນ ຄວນຈະເຮັດແນວໃດ ?
“ຂ້າແຕ່ພຣະອົງຜູ້ຈະເຣີນ ! ເມື່ອໄຟໄໝ້ລຸກວາບໆ ຢູ່ທີ່ເສື້ອຜ້າກໍດີ ທີ່ເທິງຫົວກໍດີ, ເພື່ອຈະດັບເສຍຊຶ່ງໄຟ ທີ່ເສື້ອຜ້າກໍດີ ທີ່ເທິງຫົວກໍດີ ສິ່ງທີ່ ບຸກຄົນນັ້ນ ຄວນກະທໍາໂດຍຍິ່ງ ກໍ ຄື ສັນທະ ວາຍາມະ ອຸສສາຫະ ອຸສໂສ ລະຫີ ອັປປະຕິວານີ ສະຕິ ແລະ ສັມປະຊັນຍະ (ເພື່ອຈະດັບໄຟນັ້ນເສຍ).”
ພິກຂຸ ທ.! (ເຖິງແມ່ນຢ່າງນັ້ນກໍດີ) ວິນຍູຊົນ ຈະບໍ່ໃສ່ໃຈ ຈະບໍ່ ເອົາໃຈໃສ່ກັບເສື້ອຜ້າກໍດີ ຫົວກໍດີ ທີ່ໄຟກໍາລັງ(ໄໝ້)ລຸກວາບໆຢູ່; ແຕ່ຈະຮູ້ສຶກວ່າ ສິ່ງທີ່ຄວນກະທໍາໂດຍຍິ່ງ ກໍຄືສັນທະ ວາຍາມະ ອຸສສາຫະ ອຸສໂສລະຫີ (ຂະຫຍັນຂັນແຂງ) ອັປປະຕິວານີ (ບໍ່ຖອຍຫຼັງ) ສະຕິ ແລະສຳປະຊັນຍະ ເພື່ອຮູ້ສະເພາະຕາມເປັນຈິງຊຶ່ງອະຣິຍະສັດ ທັງສີ່ ທີ່ຕົນຍັງບໍ່ຮູ້ສະເພາະ. ອະຣິຍະສັດສີ່ແນວໃດໜໍ ? ສີ່ຢ່າງຄື:
1.ອະຣິຍະສັດຄືທຸກ.

2.ອະຣິຍະສັດຄືເຫດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນແຫ່ງທຸກ.

3.ອະຣິຍະສັດຄືຄວາມດັບບໍ່ເຫຼືອແຫ່ງທຸກ.
4.ອະຣິຍະສັດຄືທາງດໍາເນີນໃຫ້ ເຖິງຄວາມດັບບໍ່ເຫຼືອແຫ່ງທຸກ.
ພິກຂຸ ທ.! ເພາະເຫດນັ້ນ ໃນເລຶ່ອງນີ້ ເຈົ້າຕ້ອງປະກອບໂຍຄະກຳ ອັນເປັນເຄຶ່ອງເຮັດໃຫ້ຮູ້ວ່າ “ທຸກເປັນຢ່າງນີ້, ເຫດໃຫ້ເກີດຂຶ້ນແຫ່ງ ທຸກເປັນຢ່າງນີ້, ຄວາມດັບບໍ່ເຫຼືອແຫ່ງທຸກເປັນຢ່າງນີ້, ທາງດໍາເນີນໃຫ້ເຖິງຄວາມດັບບໍ່ເຫຼືອແຫ່ງທຸກເປັນຢ່າງນີ້” ດັ່ງນີ້.
- ມຫາວາຣ. ສັງ. 19/550/1717.
ອະຣິຍະສັດ 4